Maak kennis met de fotograaf die de schoonheid van de vliegroutes van vogels vastlegt

Xavi Bou is een vogelfotograaf die geen foto’s van vogels maakt. Hij maakt foto’s van de vlucht. En daarbij vragen zijn verbluffende kunstwerken ons om verder te denken dan de pure schoonheid van de bewegingen van vogels. In tegenstelling tot andere vormen van bewegingsanalyse, die een puur wetenschappelijke benadering hebben, Ornithografieën combineert wetenschap met kunst en wijkt af van vroege chronofotografietechnieken die werden gebruikt door fotografen zoals Etienne-Jules Marey of Eadweard Muybridge. Op zoek naar een balans tussen informatie en inspiratie, Ornithografieën is een project van natuurontdekking en tegelijkertijd een oefening in visuele poëzie.

Allereerst, waarom vogels?

Mijn grootvader deelde zijn passie voor de natuur met mij toen ik een kleine jongen was. Hij nam me altijd mee op zijn dagelijkse vogelobservatiewandelingen in de Delta del Llobregat, en leerde me over vogels en dieren in het wild.

Ongeveer acht jaar geleden zag ik een pootafdruk tijdens het wandelen in een bos in Catalonië en ik vroeg me af: “Wat voor soort sporen laten vogels achter tijdens het vliegen?” Ik begon me lijnen en vormen voor te stellen terwijl ze door de lucht zweefden, en dacht: “Hoe kan ik het onzichtbare zichtbaar maken?”

Hoe deed Ornithografieën begin?

Ik filmde een paar zeemeeuwen die rond de boot vlogen op een SEO / BirdLife vogelobservatietocht langs de Catalaanse kust. Tijdens het bewerken van de video zag ik de golfpatronen die ze met hun vleugels maakten, en ik was gebiologeerd. We zouden kunnen zeggen dat dit mijn ‘eureka-moment’ was: na tien jaar zoeken naar een inspirerend persoonlijk project dat stevig verbonden was met iets waar ik gepassioneerd over was, had ik het gevonden. En Ornithografieën was geboren.

Ik wilde geen conventionele natuurfoto’s maken. Naast mijn wetenschappelijke carrière heb ik een reclame- en artistieke achtergrond, dus ik experimenteer graag met het proces en wilde iets innovatiefs aanbieden. Ik ben van mening dat we in de artistieke arena inventief moeten zijn en niet verankerd moeten zijn in het verleden of gevestigde kunstvormen.

De voorbereiding van het project vergde meer dan vijf jaar van vallen, opstaan ​​en technisch onderzoek. Ik ontdekte dat ik de vogels moest opnemen met bioscoopcamera’s met hoge resolutie en duizenden foto’s tot één beeld moest samenvoegen om het gewenste effect te bereiken. Ondanks dat mijn techniek digitaal is, lijkt hij op analoge fotografie omdat ik het eindresultaat pas aan het einde van het proces kan zien. Toen ik de methodologie eenmaal begreep, concentreerde ik me op vogels en hun verschillende vliegpatronen.

Hoe voelde je je in het begin, toen alles nieuw was?

In de beginjaren was ik in een constante staat van ontdekking en fascinatie – en dat ben ik nog steeds, aangezien vogels me constant verrassen. Ik herinner me dat ik op een zeer hete zomerdag naar Aiguamolls de l’Emporda ging – een populaire bestemming voor vogelspottochten in het noordoosten van Spanje – en een groep ooievaars zag. Een van de grootste uitdagingen van mijn techniek is dat ik praktisch niets zie als ik de camera in beeld breng, omdat ik het liefst van veraf opnames maak om de hele beweging te krijgen. Dus zette ik mijn camera’s op en begon ik de vlucht van de ooievaars op te nemen.

Toen ik de beelden samenvoegde, realiseerde ik me tot mijn verbazing dat de ooievaars in thermische stromingen vlogen en perfecte, mooie vormen maakten die leken op linten die in de wind vliegen. Ik realiseerde me ook dat de bewegingen die ik voor mijn kunstwerken probeer te creëren, tegelijkertijd een aanwijzing zijn voor degenen die vogelsoorten beter willen identificeren.

Heeft u een favoriete soort om mee te werken?

De soorten waar ik momenteel het meest van geniet, zijn gierzwaluwen, mijn favoriete vogels (als ze migreren, voel ik dat de stad leger wordt), en spreeuwen. Mensen beschouwen ze als normaal en besteden er niet veel aandacht aan, maar ik zou iedereen willen aanmoedigen om hun vlucht en gedrag te analyseren. Deze vogels hebben complexe vliegstijlen en bewegen zich in koppels, wat verschillende sociale interacties mogelijk maakt, zoals bescherming zoeken tegen roofdieren, eten geven, socialiseren, enz. Dit alles stelt me ​​in staat om zeer interessante resultaten te behalen, terwijl ik een gevoel van uitdaging aan mijn werk toevoeg.

Mijn project is geen studie van beweging als een analyse van de morfologie van vogels. Ik wil dat kijkers de rationaliteit verlaten en, wanneer de vorm van de vogel verdwijnt, het leven waarnemen. Dit is het meest innovatieve deel van mijn project: ik laat beweging zien door middel van fotografie en verander de perceptie van tijd door middel van vogels.

Gewoonlijk proberen natuurfotografen het dier te laten zien, niet om het te laten verdwijnen …

Persoonlijk is het erg belangrijk dat de vorm van de vogel op mijn foto’s is verdwenen. Kijkers worden dan geconfronteerd met een mysterieuze, organische figuur. Tegenwoordig is het vreemd voor ons om voor een onbekende vorm te staan, en het mooie van dit project is dat het de verbeelding van een kijker laat vliegen! Afhankelijk van de visuele en persoonlijke achtergrond van elke persoon, ziet de afbeelding eruit als het een of ander. Bijvoorbeeld in deze afbeelding [see Ornithography #41, top of page], mensen hebben me gevraagd of het een digitaal schilderij is of een foto van bacteriën door een microscoop!

Ik ben benaderd door choreografen, wiskundigen en architecten die gespecialiseerd zijn in biomimicry – wetenschap die de modellen, ontwerpen en processen van de natuur bestudeert en ze vervolgens imiteert of er inspiratie uit haalt om menselijke problemen op te lossen – omdat ze zijn geïnspireerd en geïnteresseerd door de beweging of vormen van de afbeeldingen.

Heeft u ervaring met vogeltrek?

De migratie van vogels is voor mij de vlucht bij uitstek. Een levend wezen dat, om zijn levensomstandigheden te verbeteren en zijn instinct te volgen, besluit om ondenkbare afstanden over verschillende continenten te vliegen, geconfronteerd met allerlei bedreigingen, verdient al onze bewondering. Mijn droom is om naar verschillende trekpleisters te reizen om de magie van vogeltrek te kunnen fotograferen en het behoud van vogels te ondersteunen.

Ik ben ooit naar Tarifa, in het zuiden van Spanje, geweest om vogels te fotograferen die naar Afrika trekken. Het was erg winderig en Afrika was niet te zien vanwege de mist boven de zee. Ik was verbaasd omdat ik kon zien hoe vogels hun migratie stopten, geduldig wachtend tot de harde wind voorbij was. Ik ging naar een veld waar ik honderden Black Kites zag wachten op de juiste weersomstandigheden. Vroeg in de ochtend zouden ze opstaan ​​en tegen de wind in vliegen om de ‘weersvoorspelling’ te checken. Als je ongebruikelijke vormen op deze foto ziet [see Ornithography #112, above], de op- en neergaande bewegingen zijn omdat ze zichzelf in de lucht ‘zweefden’ en als de omstandigheden goed waren, draaiden ze zich in een lus om en begonnen aan hun trekreis.

Hoe kunnen mensen meer geïnspireerd raken door de natuur?

Ik zou mensen willen aanmoedigen om gewone vogels te waarderen en, van tijd tot tijd, een pauze te nemen en naar de lucht te kijken. De natuur heeft het vermogen om ons te verrassen en te verbazen, en neemt ons mee terug naar een nieuwsgierige, onschuldige manier van denken. Vogels verbinden mensen met de natuur en door ze zonder verwachtingen te observeren, gewoon voor de vreugde, kunnen we een staat van opmerkzaamheid bereiken.

Als fotografen een project hebben, besteden ze er meestal wat tijd aan en springen dan naar het volgende. Ik ben erg trots om deze continuïteit te geven als mijn ‘levensproject’. Persoonlijk heb ik dankzij vogels en de natuur mijn eigen stijl gevonden – ik wil eraan werken en ik heb nog steeds het gevoel dat ze me nog veel meer dingen zullen geven om te ontdekken!

Onlangs heeft Xavi Bou zijn werk uitgebreid naar video, creëren Murmuraties, waar we kunnen zien hoe spreeuwen zich verenigen in kuddes van duizenden, een betoverende dans uitvoeren om de valken die hen aanvallen te verwarren, en de lucht schilderen met hun bewegingen. Terwijl de kunst van Bou hand in hand gaat met de wetenschap, tonen zijn beelden niet langer de werkelijkheid zoals wij die kennen. In plaats daarvan stellen ze ons in staat om getuige te zijn van momenten die het verleden, het heden en de toekomst tegelijk vertegenwoordigen – dat is een krachtige gedachte om te overwegen op dit cruciale keerpunt in de geschiedenis van onze planeet.

Ontdek meer op: www.xavibou.com